Permakultura

Posts Tagged ‘monika podsiadła’

Głogi znane są nam głównie z miast, gdzie chętnie mam nadzieję wciąż sadzone są wzdłuż ulic, w parkach, na miejskich skwerkach.

Głóg jest rośliną leśną, rośnie dziko przy drogach, na brzegach lasów. Dobrze czuje się zarówno na glebach żyznych, jak i na piaszczystych. Lubi gleby przepuszczalne, piaszczysto-gliniaste, lekko wilgotne lub wilgotne, o wysokiej zawartości składników pokarmowych. Znosi częściowe zacienienie. W stanie naturalnym rozsiewany jest przez ptaki. W Polsce występuje na zachodnim niżu po Wyżynę Małopolską, na Kujawach i Pomorzu, w niższych partiach gór. Rośnie powoli, ale należy do drzew/krzewów długowiecznych (100-300lat).

Read the rest of this entry »

Grykę uprawiano już od 4 tysięcy lat w górskich rejonach północnych Indii, Chinach, na Półwyspie Koreańskim, Japonii, Azji Środkowej, Mongolii, Iranie, Zakaukaziu, następnie w Europie, Ameryce Północnej, a obecnie w Afryce. Gryka, zwana hreczką nie jest rośliną wymagająca. Lubi lżejsze gleby. Dobrze jest ją uprawiać na glebie zachwaszczonej, gdy chcemy pozbyć się roślin niepożądanych na danym terenie – gryka ma zdolność ich tłumienia. Siać ją można w połowie maja. Jest rośliną jednoroczną do 0,7m wysokości. Nie jest atakowana przez owady, obumiera gdy zastosujemy w jej uprawie środki chemiczne. Gryka jest rośliną miododajną (z 1ha plantacji można otrzymać od 60 do 100kg miodu).

Read the rest of this entry »

Leuzea zwana jest również Korzeniem Marala (od jelenia którego jest przysmakiem) lub Szczodrakiem Krokoszowym. Rośnie dziko na Syberii, Środkowej Azji, Mongolii, gdzie od wieków w lecznictwie ludowym uważana była za ziele dodające sił i przywracające młodość. W stanie dzikim rośnie rozległymi kępami na górskich łąkach. Leuzea ma poziome, zdrewniałe, zgrubiałe (średnicy 0,6 – 2,6cm), o swoistym, żywiczym zapachu kłącze z licznymi cienkimi, sprężystymi korzeniami. Kwitnie w drugim roku życia na przełomie lipca i sierpnia. Rozmnażać ją można z nasion wysiewanych wczesną wiosną wprost do gruntu, jednakże poddanie ich stratyfikacji przyspiesza ich kiełkowanie (wschody winny pojawić się po 9-20 dniach). Leuzea może rosnąć w tym samym miejscu przez ok. 5-8 lat.

Głównym surowcem zielarskim jest korzeń i kłącze z roślin dwuletnich, które zawierają alkaloidy, kwas askorbinowy, karoten, inulinę, olejek eteryczny, żywice, garbniki, sole fosforu, szczawian wapniowy, fitoekdyzony. Korzenie zbiera się późną jesienią trzeciego roku uprawy i oczyszczone, obmyte przewietrza się, a następnie suszy w temperaturze 35 stopni C – 40 stopni C.

Według podań mieszkańców Ałtaju korzeń marala „dźwiga człowieka z 14 chorób i napełnia go młodością”. Leuzea stymuluje pracę mięśni. Płynny wyciąg czy nalewka (przy użyciu 1 części wysuszonych rozdrobnionych korzeni i 2 części 70% spirytusu zostawionych w zamknięciu w ciepłym miejscu na 5-6 tygodni, po odcedzeniu używać 2-3 razy dziennie przez 2-3 tygodnie) stosuje się jako środki pobudzające i wzmacniające przy umysłowym, fizycznym przemęczeniu, depresji, alkoholizmie, niemocy płciowej, zaburzeniach czynnościowych układu nerwowego.  Wpływa korzystnie na potencję i płodność kobiet nie wywołując przy tym żadnych skutków ubocznych.

Leuzea podana zwierzętom (ok. 10%) w kiszonkach wpływa pozytywnie na ich rozrodczość.

Nasiona sezamu według medycyny chińskiej naturę termiczną mają neutralną, tonizują płyny Yin i krew, wzmacniają wątrobę, nerki, nawilżają jelita i pięć narządów Yin czyli serce, wątrobę, nerki, śledzionę-trzustkę, płuca. Dostarczają organizmowi cennych składników odżywczych, są źródłem białka, magnezu, witaminy B12, tłuszczu (65%), wapnia potrzebnego dla naczyń krwionośnych, węglowodanów, aminokwasów, przeciwutleniaczy (sesamol i sesamolina), które sprawiają, że komórki ludzkiego ciała wolniej się starzeją.

Read the rest of this entry »